Για έξι χρόνια, από Α’ γυμνασίου μέχρι Γ’ λυκείου δούλευε στο κρεοπωλείο του αδερφού της μητέρας του.«Αγάπησα τη δουλειά, γιατί αγαπούσα τον θείο μου, ο οποίος δεν ήταν κρεοπώλης, ήταν… αρτίστας. Είχε ψύχωση με όλα, η μπριζόλα έπρεπε να είναι τέλεια, είχε μια αρτιότητα. Έμαθα αισθητική μέσα στο κρεοπωλείο. Αν η μπριζόλα ήταν πιο φαρδιά, όχι θα πάει για κιμά.
Ήταν πολύ προσεκτικός με όλα, το κοτόπουλο πρέπει να είναι της ημέρας, δεύτερη μέρα δεν το πουλάμε, το δίνουμε στους φτωχούς. Και γι’ αυτό και δεν έβγαλε λεφτά, ο μόνος κρεοπώλης που δεν έβγαλε λεφτά. Και εκεί εγώ έγραψα και τα πρώτα μου ποιήματα. Η πρώτη μου ποιητική συλλογή γράφτηκε πίσω από τις αποδείξεις του κρεοπωλείου», είπε στην εκπομπή «The 2night Show».
Στη συνέχεια, ο Γιώργος Καραμίχος προέβη σε μία δήλωση που πραγματικά μας έκανε μεγάλη εντύπωση: «Καμιά φορά, μετά από ώρες δουλειάς, όταν αισθανόμουν ότι ζαλιζόμουν, αυτό δεν το ξέρει κανείς, δάγκωνα σπλήνα ωμή για να φάω, για να πάρω δύναμη και να ξυπνήσω».