Η καρδιά του Φεστιβάλ Πηνειού χτυπά στα stages του!

Ενημερωτικά περίπτερα από φορείς και συλλόγους, θεματικές ενότητες για τον πολιτισμό, τις τέχνες, το περιβάλλον, τον εθελοντισμό και την κοινωνική αλληλεγγύη, θεατρικές παραστάσεις, εικαστικές εκθέσεις, αλλά και αθλητικές δραστηριότητες συνθέτουν το πολυποίκιλο πρόσωπο του Φεστιβάλ Πηνειού.

Αναμφίβολα όμως μια από τις σημαντικότερες και πλέον αναμενόμενες στιγμές του είναι αυτή των συναυλιών, δίνοντας την ευκαιρία σε χιλιάδες Λαρισαίους να απολαύσουν από κοντά και κυρίως δωρεάν, εξαιρετικούς καλλιτέχνες και συγκροτήματα της ελληνικής και διεθνούς μουσικής σκηνής. Fantastic Negrito, Ευανθία Ρεμπούτσικα, 12ος Πίθηκος, Κωστής Μαραβέγιας, Θραξ Πανκc, Imam Baildi, Αγγελάκας, αλλά και λαρισαϊκά συγκροτήματα, όπως οι 10toGo και Hidden in the Basement, είναι ορισμένα μόνο από τα ονόματα των μουσικών που από το 2009 έχουν εμφανιστεί στη Λάρισα συνθέτοντας ένα μοναδικό μουσικό κράμα που αναδύει μεθυστικά έθνικ, τζαζ, electro, ροκ, φανκ και hip hop στοιχεία. Πώς έφτασε όμως η Λάρισα στο σημείο να διοργανώνει ένα από τα πιο δυνατά μουσικά Φεστιβάλ;

Ο σκηνοθέτης και καλλιτεχνικός διευθυντής του ΣΜουΘ Κώστας Λαμπρούλης ανατρέχει στο μακρινό 2009, τότε που το Συνεργείο Μουσικού Θεάτρου εντάχθηκε στο δυναμικό και αναπτυσσόμενο δίκτυο της Ευρωπαϊκής Γιορτής της Μουσικής, διοργανώνοντας στην πόλη, τη μεγαλύτερη Γιορτή Μουσικής στην Ελλάδα.

Κύριε Λαμπρούλη, πώς και πότε ξεκίνησε να γιορτάζεται η Ευρωπαϊκή Γιορτή Μουσικής στη Λάρισα;

Πριν φτάσουμε στη Λάρισα αξίζει —νομίζω— να πούμε δυο λόγια για την ιστορία του θεσμού: η πρώτη «Γιορτή της Μουσικής» υλοποιήθηκε στις 21 Ιουνίου του 1982 στη Γαλλία με αφορμή το θερινό ηλιοστάσιο και ήταν μια πρωτοβουλία του τότε υπουργού Πολιτισμού Jack Lang.

Έναν χρόνο αργότερα μόλις, η Γιορτή συσπείρωσε 200.000 μουσικούς σε δρόμους, σταθμούς, πάρκα, πλατείες και άλλους δημόσιους χώρους της Γαλλίας και έγινε ετήσιος θεσμός.

Το 1985, η Αθήνα έγινε η πρώτη πόλη εκτός Γαλλίας που γιόρτασε τη μουσική, με πρωτοβουλία της Μελίνας Μερκούρη, στο πλαίσιο της (επίσης πρώτης) Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Ευρώπης. Στη Λάρισα, η γιορτή ήρθε πριν 13 χρόνια, το 2009, και ήταν μια πρωτοβουλία και διοργάνωση του ΣΜουΘ, που αποφάσισε να ενταχθεί στο δυναμικό και αναπτυσσόμενο δίκτυο της Ευρωπαϊκής Γιορτής της Μουσικής στην Ελλάδα.

Τι θυμάστε από την υποδοχή που είχε τα πρώτα χρόνια;

Οι αναμνήσεις μου είναι ανάμεικτες. Καταρχάς να πούμε πως η Γιορτή μας είχε μεγάλη επιτυχία, με διάρκεια τρεις μέρες και ταυτόχρονες συναυλίες σε τρεις σκηνές, μία στην Κεντρική πλατεία, μία στην κοίτη του Πηνειού και μία στο εμπορικό κέντρο Pantheon Plaza που ήταν και ο μεγάλος χορηγός. Και υπήρξαν κι άλλες πολλές παράλληλες εκδηλώσεις σε διάφορα σημεία της πόλης. Αξίζει να σημειωθεί πως όλη αυτή η εξαιρετικά απαιτητική διοργάνωση, με συμμετοχή 200 και πλέον μουσικών από Λάρισα, Ελλάδα και Ευρώπη, χρηματοδοτήθηκε μόνο από χορηγίες ιδιωτών αρκετών δεκάδων χιλιάδων ευρώ και με δυσκολίες στη συνεννόηση με την τότε Δημοτική Αρχή, η οποία όμως, τελικά κατανόησε τη σημασία των δωρεάν για το κοινό της πόλης εκδηλώσεων και συνεργάστηκε. Εκείνον τον χρόνο αν και ήταν η πρώτη μας διοργάνωση καταφέραμε να κάνουμε τη μεγαλύτερη Γιορτή Μουσικής στην Ελλάδα, που υπήρξε μια πραγματική γιορτή για μουσικούς και κοινό. Δυστυχώς, στις μνήμες όλων μας υπάρχει ακόμη το ατυχές γεγονός που συνέβη κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας, όταν ένα αυτοκίνητο έπεσε πάνω στην ομάδα εθελοντών. Αν και υπήρξαν τραυματισμοί, ευτυχώς σήμερα είναι όλοι καλά και ελπίζω αυτή να είναι η πιο δύσκολη ανάμνηση της γιορτής για όλα τα επόμενα χρόνια.

Ποια ήταν τα συγκροτήματα που πρωτοεμφανίστηκαν;

Ποιους να πρωτοαναφέρουμε; Κάποια σημαντικά ονόματα από την ελληνική σκηνή ήταν σίγουρα οι Sleepin Pillow, The Meanie Geanies, Diminuita Swing Trio, Electrobalkana, 63high, Imam Baildi, Encardia, αλλά και πολλοί άλλοι, όπως τρία ή τέσσερα σχήματα από την Ευρώπη, αλλά και σημαντικά μουσικά σύνολα και μπάντες της πόλης, τα οποία βέβαια έχουμε τη χαρά να τα καμαρώνουμε και να τα απολαμβάνουμε ακόμη, τόσο μέσα στη χρονιά όσο και τακτικά στις Γιορτές μας.

Αν θυμάμαι καλά ήταν μια «γιορτή» που κάπως κυνηγήθηκε; Υπήρχε κάποιο «διάλειμμα» στη διοργάνωση;

Όπως είπα και πιο πάνω, η τότε Δημοτική Αρχή δεν είδε τη Γιορτή με καλό μάτι. Εκτός του ότι δεν στήριξε οικονομικά τη διοργάνωση, κάποια στιγμή αποφάσισε ξαφνικά να βάλει εμπόδια στην υλοποίησή της. Χρειάστηκε πολύ πείσμα και επιμονή για να καμφθούν οι αντιστάσεις και να ξεπεραστούν τα εμπόδια της πρώτης χρονιάς. Δυστυχώς όμως τα ίδια συνέβησαν και όλα τα επόμενα χρόνια εκείνης της Δημοτικής Αρχής, με αποτέλεσμα το 2011 να μη γίνει η Γιορτή. Όσο για τις λεπτομέρειες, ας παραμείνουν θαμμένες στα ντουλάπια των δυσάρεστων αναμνήσεων. Και βέβαια, υπήρξε το διάλειμμα του 2020 λόγω της πανδημίας και των υγειονομικών μέτρων. Ενώ τελικά πέρυσι, καταφέραμε μια ξεχωριστή γιορτή στο Κηποθέατρο με τη συμμετοχή όλης σχεδόν της μουσικής κοινότητας της Λάρισας. Φέτος, επιτέλους η Γιορτή επιστρέφει στην πόλη και ελπίζουμε να τη γιορτάζουμε κάθε χρόνο και πιο δυναμικά.

Πώς έγινε η ώσμωση με το Φεστιβάλ Πηνειού;

Η νεοεκλεγείσα Δημοτική Αρχή του 2014 έδειξε άμεσα και έμπρακτα την υποστήριξη του θεσμού και έναν χρόνο αργότερα, το 2015, με δική της πρωτοβουλία μετέφερε τη Γιορτή Πηνειού στις ημερομηνίες υλοποίησης της Ευρωπαϊκής Γιορτής Μουσικής, συνδέοντας τις δύο μεγάλες γιορτές της πόλης σε μία. Έκτοτε, το ΣΜουΘ έχει μια σταθερή και άριστη συνεργασία στον σχεδιασμό και την υλοποίηση όλων των μουσικών εκδηλώσεων της Γιορτής Πηνειού και ευχόμαστε σε αυτό το κλίμα συνεργασίας να συνεχίσουν να γίνονται όλες οι γιορτές πολιτισμού της πόλης μας.

Ποιες εμφανίσεις καλλιτεχνών ξεχωρίζετε;

Μια από τις αγαπημένες μου στιγμές νομίζω πως ήταν η ολοκλήρωση της πρώτης Γιορτής του 2009, με τους ENCARDIA να κατεβαίνουν από τη σκηνή της Κεντρικής πλατείας (λόγω παρέμβασης της Αστυνομίας) και να παίζουν χωρίς ενισχυτές και μικρόφωνα ανάμεσα από το κοινό με τους ίδιους και όλο τον κόσμο γύρω τους να χορεύουν ξέφρενα. Άλλη μια αξέχαστη στιγμή ήταν το 2012, όταν, σε μια διοργάνωση χωρίς μπάτζετ, και με αυτοσχέδια σκηνή και ηχοσύστημα στην πλατεία Λαού, οι ανερχόμενοι τότε VIC και οι Caracatou ξεσήκωσαν σε έναν ξέφρενο χορό ένα τεράστιο πλήθος, κάθε ηλικίας. Και βέβαια, δεν μπορώ να μην ξεχωρίσω την παρουσία του φανταστικού και πολυβραβευμένου με Grammy, Fantastic Negrito, το 2019. Μοναδικός καλλιτέχνης, αλλά και πολύ ωραίος και ταπεινός άνθρωπος. Κάθε χρονιά βέβαια, υπάρχουν στιγμές και καλλιτέχνες που αφήνουν ένα τεράστιο αποτύπωμα σε όλους εμάς που έχουμε την τύχη να βρεθούμε εκεί. Φαντάζομαι πως κάτι τέτοιο θα συμβεί και φέτος.